Son Seçim

Yerde yatıyorum…
Uzuvlarım çarpık duruyor.
Ne kadar süre bu durumda olduğumu bilmiyorum.
Bilincime yalnızca birkaç saniyedir sahibim.
Hiçbir eklemi oynatamıyorum.
Gözlerim kapalı,açılmıyor bir türlü
Bir süre ne olduğunu anlamaya çalışıyorum,iki büklüm.
Gözlerimi açmaya çabalıyorum.
Fakat açılmamakta ısrarcılar.
Çevrede olup bitenleri duyabiliyorum.
Rüzgarın sesini duyabiliyorum.
Aniden olan biten tüm netliğiyle seriliyor gözlerimin önüne.
Bakıyorum çevreye,yerde biri yatıyor.
‘Bu ben olmalıyım’ diyorum kendi kendime.
Gözlerim hâlâ kapalı yerde yatan öteki bende
Ruh gözümün açıldığına kanaat getiriyorum.
Yukarı,göklere bakıyorum bu kez.
Bir şey takılıyor hayali gözlerime.
Evimin pencere camı,kırılmış.
Camlar yerde,bin parça.
Anlıyorum neden yerde yattığımı.
Rüzgar uğuldamaya başlıyor sokakta.
Dar sokakta bir ruhum var birde yerde yatan cesedim.
Sokağın başında beyaz bir ışık parlıyor.
Diğer tarafında ise kırmızının tonlarıyla süslenmiş,oynaşan bir ışık.
Arada kalmış bir mahlûkatım.
Çalıyor benim için kıyamet senfonisi.
Bir yanda beni bekliyor cennet hurileri,
Öbür yanda beni kendine çekiyor cehennem geceleri.
Olmayan yüreğim beyaz ışığa gitmek istiyor,
Ruhumun görünmeyen ayakları ise kırmızıya adım atıyor.
Kısa biten ömrümün son seçimindeyim…
Bir yanda samimi yüzler,
Öbür yanda yapmacık gülüşler bekliyor ruhumu.
Cehenneme yol alıyorken,
Bir soğukluk kaplıyor zati soğuk ruhumu.
Yerde biçimsiz uzanmış adamı görüyorum.
İçim kan ağlıyor…
Adımlarımı kontrol edebiliyorum.
Dönüyorum hiç düşünmeden dar sokağın başına.
Koşuyorum,hiç aldırmadan arkaya.
Yüreğimin soyut sesine önem veriyorum şu dakikalarda.
Sadece koşuyorum beyaza doğru.
Mutluluğa erişmeme saniyeler kala,
Uçtuğumu hissediyorum ruhumla.
Ve yeryüzündeki son adımımı atıyorum beyaz sonsuzluğa.
İlk adımımı hatırlıyorum birden.
Babam ellerimden tutmuş,annem karşımda beni bekliyor.
İkisi de çok mutlu.
Babam bırakıyor minik ellerimi,
Kayıyor parmakları parmaklarımdan.
Ayaktayım artık kendi irademle.
Adeta koşuyorum annemin şefkatli kollarına,bırakıyorum kendimi…
Belki de geride bıraktığım cansız yapı çürüyecek,
Dar sokağın başında.
Veya bir hayvanın besini olacaktı yeryüzündeki tek mirasım.
Fakat mutluyum şu an
Annemin kucaklarına bırakıyorum kendimi…

Gilderoy