Mabet Evi

Uyanırsa dolunay gecenin kasvetinde,
Uyanır mabet evi aydınlığın çöküşünde.
Saklı kalmış gerçekler çıkar ortaya,
Amansız düşleri besleyen fani gözlerde.

Umut yok olur yalanın aynasında
Söner havasız kalmış bir mum gibi.
Karanlık daim olur dolunayın soğuttuğu yüreklere,
Issız karanlıkta biriken çığlıklar gibi.

Demirkazık yok olmaya mahkumdur,
Yüreği acımasız zaferlerle solmuş bir insan gibi.
Gecenin güzelliklerini içine çeken efsunlu ay sayesinde,
Sonsuzluğun esiri bir kara delik gibi

Doğunca güneş tan vakti,
Mahkum olur dolunay gündüzün zifiri zindanlarında.
Vurunca umudun ışıkları toprağa,
Yok olur karanlığın köşkü mabet evi.


Gilderoy