Tanrı Ned, yavaşça Eoldynn’i kaderine terk ederken yerini doldurmaları için Asilleri’ni yarattı. Hava katmanının sonsuz güzellikte, sevecen bir bekçisi vardı. Adı Yidhe idi. Toprak katmanının efsunlu ve huzur dolu şarkılar mırıldanan Radhe isimli bir bekçisi vardı. Ateş katmanının ise Kradhe adında oldukça güçlü bir o kadar da gururlu bir bekçisi vardı.
Eoldynn’de geçen yıllar boyunca hava sakindi, toprak durgundu. Fakat yerin altında bir felaket çığ gibi birikiyordu. Ateş katmanı her geçen gün daha çok köpürüyordu. Ta ki, Büyük Felaket kapıya dayanana kadar. Biriken öfke dayanılmaz boyutlara ulaştığı zaman Kradhe derinlerde ki titreşimleri hissetti ve yatıştırmaya çalıştı. Ama o uğraşa dursun, ateş katmanı biriken öfkesini yeryüzüne kusmaya başlamıştı. Kâbus öyle bir büyüdü ki Kradhe, Radhe’nin yardımına muhtaç kaldı. Radhe, kuzey ve güney topraklarının üzerinde belirlediği iki bölgeyi yükseltti ve zirvelerini oydu. Böylelikle bu zirveler Eoldynn’in ilk yanardağları oldu, kuzeydeki yanardağa Carbared, güneydekine Ontoran dendi. Ateş, artık yer altında dayanamayarak, açılan devasa deliklerden fışkırmaya başladı. Artık Kradhe’nin elinden bir şey gelmiyordu. Tek yapabildiği susup ona emanet edilen katmanın gazabını hissetmek ve tatmaktı. İki dev oluktan fışkıran her ateş zerresi toprağı küle çeviriyordu. Her zerrecikte Radhe hüzünleniyordu. Haklı bir şekilde hüzünleniyordu çünkü Tanrı’nın Eoldynn’e bahşettiği yaşam formları zarar görüyordu. Şimdiden bazı türler yok olmaya yüz tutmuştu bile.
Her zaman huzur dolu şarkılar söyleyen Radhe, üzüntüsünden hüzünlü şarkılar mırıldanmaya başladığı an Yidhe onu duydu. Hava tapınağından Eoldynn’in yardımına koştu. Tanrı’nın Asilleri güçlerini birleştirerek uzun geçen günler sonunda felaketi durdurabilmişlerdi. Felaket durmasına durmuştu ama hayal edilen yeryüzünün büyüsü bozuldu. Büyük Felaket ile birlikte karaların yerleri oynadı. Büyük kara kütlesi, kuzeyde ve güneydeki yanardağların ortasından bir şerit misali kırıldı ve ayrıldı. Bu felaket, Eoldynn’in gördüğü en büyük felaketti ama kesinlikle son değildi.
